درباره ارزیابی فناوری های سلامت HTA

افزایش هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی درمانی و محدود بودن منابع تبدیل به موضوعات پر‌اهمیتی در نظام سلامت دنیا شده اند. توسعه سریع فناوری های پزشکی در بردارنده تضادی در میان افزایش تقاضا برای بکارگیری فناوری‌های نوظهور، بحران اقتصادی موجود وکمبود منابع و برقراری عدالت در ایجاد دسترسی و بهره مندی از مراقبت های سلامت را سبب می شود که این موضوع بخش اعظم تصمیمات نظام سلامت کشور را در ضرورت و درستی بکارگیری فناوری‌هایی چون مداخلات سازمانی اصلاح‌طلبانه در مدیریت بخش سلامت، داروهای نوظهور، تجهیزات جدید تشخیصی یا درمانی و روش های نوین بالینی تشکیل می دهد. تصمیم گیری آگاهانه و شفاف سازی نتایج احتمالی بکارگیری یک فناوری و یا به عبارت ساده‌تر، عواقب انتخاب یک گزینه، موجب ظهور ابزارو روش های حامی تصمیم‌گیری و سیاست گذاری در حیطه سلامت گردیده است و هم اکنون سیاستگذاران و تصمیم گیرندگان بخش سلامت در بسیاری از کشورهای دنیا از این روش علمی که مبتنی بر شواهد و دانش روز می باشد بهره می برند. ارزیابی فناوری سلامت در واقع سنجش کامل و سازمان یافته شرایط لازم برای استفاده از فناوری‌های سلامت و نیز نتایج و عواقب چنین استفاده ای را شامل می‌شود. در این زمینه عواقب استفاده از تکنولوژی در حیطه‌ها و زمینه‌های متعدد مورد تحلیل و بررسی قرار می‌گیرند. این تحلیل و بررسی یک تحلیل ساختارمند است که با هدف ارائه داده های مورد نیاز برای اتخاذ سیاست و تصمیم گیری به سیاستگذاران و تصمیم گیران انجام می شود. در واقع ارزیابی فناوری های سلامت یک پل ارتباطی است که یک نمونه یا الگوی علمی را به یک نمونه یا الگوی سیاستی مرتبط می سازد و در واقع یک نقش ضروری برای تصمیم گیری و سیاست‌گذاری در نظام سلامت، درجهت ارائه مراقبت ها و روش های جدید در سلامت به جامعه به عهده دارد. فعالیت های علمی- اجرایی مرتبط با  استقرار ارزیابی فناوری سلامت در نظام سلامت از نیمه دوم سال ۱۳۸۶ در جمهوری اسلامی آغاز شد که هدف اولیه آن بستر سازی تصمیم گیری مبتنی بر شواهد درحوزه سلامت بود.